woensdag

Turbo

We werden virtueel uitgenodigd voor een vesperdienst in de kleine katholieke kerk van CenterCountry.
Hmm... inmiddels is de inkt van mijn oude stempel opgedroogd en heb ik niets meer met h/vervormd laat staan grefo,  laat staan dat ik iets heb met katholieken.  Al jaren kom ik niet meer des zondags in hun kerken.
(Black Gospel zegt me daarentegen wél wat maarja, dát hebben we hier weer niet. )
Maar toe maar. Kennelijk zoekt een mens in barre tijden een plek van rust en meditatie, saamhorigheid, een antwoord of God.  Bovendien - en dit stond er duidelijk bij - duurde de dienst maar een half uurtje.
Dat was te overzien.
En die nieuwe dominee die zich sinds kort hier had gevestigd kende ik ook nog niet. Dus ja...
Onder de kapucijners met uitjes en spek ( en veel verse knoflook en veel verse rode peper ) vroeg ik aan E. of het haar wat leek om mee te gaan naar CenterCountry of dat ze liever thuis wilde blijven deze avond.
Maar E. was  ( zoals puber eigen ) wel nieuwsgierig naar zo'n vesper-gedoe-ding  bovendien was ze  nog nooit in de kattelieke kerk geweest én het gebouw prikkelde haar  'best wel ' naar eigen zeggen.  ( Per slot had ze er al bijna drie jaar vanuit haar klasraam op uit gekeken).
Een hele avond Japanse narigheid in haar up ( jongste puub had pizzaavond klasseavond )  wilde ze ook niet, dus was de beslissing gauw genomen.
Op 't fietsje d'r heen. Met de wind in de rug waren we er binnen vijf minuten.
De lampjes branden genoegelijk en een aardige meneer deelde  songteksten het progamaatje uit.
'Waar komt toch die warmte vandaan?' vroeg E., toen we plaats namen in de banken. Ik wees omhoog naar de hangende straalkachels in de lucht en zei gekscherend, ' Alle warmte komt van boven '.  De mevrouw die voor ons zat draaide zich om  - ik herkende in haar de domina - en zei, ' Wat mooi gezegd, alle warmte komt van boven, ja, zo kan je het óók bekijken '.
Zij doelde op heul iets anders maar dat had E. niet door. Ik gaf de domina een glimlach en concentreerde me vervolgens op de versjes.
Het inleidend orgelspel liep af en de nieuwe dominee begon met stilte de dienst. Dat hadden de twee dames achter ons niet door.  Na twee minuten zei mevrouw 'linksachter', '  Joa, toe mar, begin er mar es an'.
E. schoot in de lach en ik verbeet mijn lach. Mevrouw  'rechtsachter' was kennelijk doof en zei ' Wát zeggie?'
De binnenkant van mijn wang bloedde haast lens leeg.  De dominee kuchte en keek naar de grond. Hij hield de stilte nog een minuut aan en begon toen de dienst. Kort en krachtig. Woorden van bezinning en woorden van meeleven. Woorden van troost en moed voor onrustige harten.
Op weg naar Pasen, een tijd van lijden en sterven maar ook van nieuw leven.
Vier versjes en een kort verhaal later stonden we weer buiten. Hij had het waar gemaakt: van half acht tot acht: op de minuut nauwkeurig.
E. was helemaal perplexed. 'Sjee wat een turbo-dienst was dat , zèg ! was haar eerste opmerking. ' Zo zouden ze dat  vaker moeten doen '.

3 opmerkingen:

Sjoerd zei

Daarom heb ik nou meer met het Boeddhisme.

Sylvia zei

Goed zo, lekker strak aan de tijd houden. Helemaal van deze tijd :)

Sanneke zei

Zo doet Klaas Hendrikse dat ook, binnen het uur sta je weer buiten en dan ook nog met een fijn gevoel. Dat willen we toch allemaal?