Vogelen

Op mijn zandplaat valt momenteel veel te beleven... er is een feestje gaande wat 10 dagen duurt.
Een léuk feestje, want het is al 35 jaar op herhaling.
Op zo'n feestje valt er heel wat uit te vogelen: wat is waar, wanneer is wat en ook waar is wat?
Al die feestgangers zijn eigenlijk dus een soort vogels. Trekvogels wel te verstaan. Want zelden blijven ze lang op één plek.  Heel het zilte land wordt hier onderzocht, bekeken en besnaveld.


Je hebt de nieuwe generatie Oerolhippies ( weinig ) te herkennen aan overdadige rasta haren, veel kleurige 'zweetshirts ' , een hoop idealisme in de uiting van peacetekens, en ze drinken voornamelijk karnemelk. Paradijs vogels.

Je hebt Oerolyuppies ( veel meer ) te herkennen aan immer een glas GROENE thee voor hun neus, duuuure merkkleding, hoge hakken op het strand en voor de heren de pantoffelschoenen. Hip met een  ' snelle look '  dus.
Dus wél een elektrische fiets want alles moet snelsnel...nietsmissen.  Duh.
Het enige wat eigenlijk snel aan ze is, is hun gebrabbel: dat is gebabbel met een stadse RRRRR. Rrrete irrrrritant.  Vrrrreemde vogels want amper te verstaan.


En je hebt OerolJIPPIES ( heul veul ) : de 65-75 plussers ( hippies van 35 jaar geleden ) ook wel te herkennen aan hun bloemkoolkapsel: Wit.Grijs.Of een combinatie van wit en grijs. Al dan niet met permanentje... én ja: ook een elektrische fiets. want ja... ze willen nog zo graag  (hip en ) snel zijn.
Bijna vleugellam maar toch: Dappere Dodo's.

Wat het thema wordt van Oerol 2017? Ik denk  'Vogelen.'

Vogelen of Oerolact?

Yiiiihaaaa!

West-Terschelling is veranderd in West(ern) City met Saloons,  Drugstores,  Steakhouses en een hoop Bluegrass en Country.  En ja, trek je dansjurk maar aan, zet je hoed maar op ' and dance the Line '. 
Op 't Groene Strand spectaculaire paardenshows. Cowboys, indianen , cancan dansers, paarden, knallende lasso's en vuurwerk. Oogstrelend en adembenemend spannend.

Bijschrift toevoegen

Ik schrijf zondagochtend  01.36 uur. 

Buiten is het nu 19 graden, een stuk aangenamer dan binnen: 24,5...
Ik sta in de deuropening en kijk omhoog en zie een mistige ster.  Ik adem diep in ... de geur van rijpe kraaienbessen en nat zeewier, het zwoele briesje.. ..het geheel prikkelt mijn zinnen.
De natuur die zie je niet alleen, die ruik je, die hoor je, die voel je. Die proef je.
Zout op je huid, zout op je lippen.
Op de achtergrond hoor ik het zachte getokkel van een banjo.
Mijn laatste aanschaf  'The Gospel Collection'  draait achttien versjes in een uur. Johny Cash zingt over 'the greatest cowboy of them all ' ... Johny Cash over Jesus Christ . Grappig dat ze allebei dezelfde initialen hebben.( Ze lijken ook wel op elkaar, allebei behoorlijk temperamentvol ) . 
Hoe Jezus zingt kan ik alleen maar raden maar ik hou van die 'smokey voice' van Cash.
Dit  westernweekend doet me een beetje denken aan die temperamentvolle rockdominee van een paar weken terug , hij en zijn U2two band knalden ook behoorlijk in de zondagsdienst. ( Tussen haakjes, U2 heeft ook nummers van Cash.)West en de wijde omtrek schudde op haar grondvesten.  

Mooi om te zien hoe West een aanlegplaats is geworden, niet alleen voor boten en badgasten maar ook voor rockdominees, vuurvreters, cowboys en indianen.  Welk gezindte je ook hebt, alles is best in ons eigen 'Wild West '.
Yiiihaaaa!
 


 

Vogelen

Voor de tijd van het jaar geeft het weer vogels...trekvogels in soorten en maten. Vooral met maten.  Oerol hangt in de lucht en ook dát trekt vogels.Vreemde vogels.
Vreemde vogels hebben daar echt een neus -zo u wilt, snavel- voor. Hongerige trekvogels, zo'n 50.000 plusminus, op zoek naar cultuur, kunst en vooral: verbeelding. Want niet alleen de snavel wil, ook het oog.

Vandaag de blikvanger op de pier. Een levensgrote fuik. Eenmaal er in gevangen begint de magie...

Om dat te ervaren en uit te vogelen zul je toch echt een bootticket moeten kopen. Tenzij je je zilveren vleugels hebt....

Zoveel

Geen dag. Ik kan geen dag zonder jou.
Ik moet je ruiken, jouw geur prikkelend in mijn neus .
Ik moet je proeven,  je onmiskenbare zilte smaak van vrijheid
Ik moet je voelen en ik moet je zien: Zout, wit uitgeslagen op mijn huid.
Ik moet je horen, jouw eb en vloed is het ritme van het leven. Als levensadem... in en uit.

Geen dag.
Geen dag zonder zee.
Je bent er altijd. Letterlijk ben ik omringd door jouw aanwezigheid.
Dat voelt fijn. Vertrouwd.  Dat voelt veilig.

Je bent er.
Je bent er niet alleen voor mij.
Je bent er voor iedereen.
Maar niet iedereen houdt van jou. Sommigen zijn bang voor jou. Jouw kracht kan namelijk ook verpletterend zijn.
Maar ik heb je lief.

En met mij meer.
Hoever kunnen we je doorgronden, hoever en hoeveel wil jij je laten kennen?
Je bent onpeilbaar. Onpeilbaar diep. Onpeilbaar sterk. En onpeilbaar kwetsbaar.

Sommigen gebruiken jou, misbruiken jou. Gaan schaamteloos met je om. Verguizen jou. Dumpen hun afval als een giftig gal in jou.  Onverschillig voor al het goede wat je in je draagt: een hele wereld aan leven. Van het kleinste plankton tot de reusachtige blauwe vinvis.

Maar ik heb je lief.
En met mij meer. Je wordt bezongen in zoveel liederen.
We willen je leren kennen, we omarmen je . En jij.... jij laat ons vrij.
We mogen met je dansen, op de muziek van de golven.... 't  lied van de eeuwigheid.

Iemand bedacht een naam voor jou. En met mij meer.
Je hebt zoveel namen.. zee, oceaan, captain's paradise, de baren, het ruime sop en het zilte nat.

Maar vandaag vond ik een heel mooie naam... deze past prachtig bij je!

Maat

Soms komt er van Bloggen helemaal niks, gewoon omdat je er de tijd  niet voor hebt. Omdat er twee Belarussische kinderen je huis overhoop halen voor een maand, omdat er veel werk aan de winkel is vanwege binnenshuizige-schilderklussen , omdat er schrijfwerk wacht wat voorrang heeft en er  - even snel -  ook nog overzeese zaken geregeld moeten worden. En dat alles tussendoor en tegelijk.
De regelmaat was - behalve de kinderzaken - ver te zoeken. Mijn agenda was een verloren maat - ergens lag hij te stoffen onder sprookjesboeken en voetbalkleertjes.
Gelukkig hangt de kalender altijd op zijn plaats. Maar dagen werden al snel weken en zo was er weer een maand voorbij....

Vandaag: het weer is uit zijn ritme en we hebben herfst in plaats van lente.
Een zuidwester trekt over mijn zandplaat en laat mateloos takken zwiepen en zwaaien, golven beuken, en regen spoelen.Tot vanavond zeven uur. Toen werd het droog. Eindelijk.
Dus hup: met ons twee naar de zee.  Altijd fijn: uitwaaien en zilte lucht snuiven.

Gelukkig is bij zee altijd regelmaat: na eb komt vloed.
Een geruststellende gedachte : bij de zee komt alles op tijd.

Mijn Maat 

Die boekenboer toch...

In mijn dorp woont een man, hij is gepensioneerd boer en heeft zijn boerderij omgetoverd tot een waar paradijs voor snuffelaars, boekenwormen, antiekliefhebbers en aanwaai-toeristen. Iedereen is er welkom, of je nu voor een leuk oud exemplaar komt van Suske en Wiske ,een oude stoof of gewoon even voor een praatje.
Zijn leven is niet altijd over rozen gegaan, hij kent ondertussen het klappen van de zweep als geen ander en toch: door alle tegenslag heen en verlies staat hij als een positief mens in het leven.
Op de gevel van zijn huis hangt een bordje 'Keep Smiling'.
Iedere keer als ik er langs loop om mijn honden uit te laten zie ik dat bordje.
Het is soms net een wegwijzer die ook mij laat zien dat, wat er ook gebeurt in je leven,je toch mag blijven lachen. Ook al is dat soms dwars door tranen heen.

Van de week viel het kerkenblaadje bij mij in de bus, en ook al lees ik het blaadje niet meer voor de kerkdiensten ( ik ga naar een evangelische gemeente inmiddels ) ik lees altijd wel de berichtjes van allerlei maatschappelijke zaken, wie er jarig is, wie er ziek is etc. Ook staan er soms mooie verhalen in, of gedichten.
Deze week stond er een gedicht in van de boekenboer. Het raakte me diep en misschien is het wel bedoeld voor méér dan alleen de inwoners van Terschelling. Al zou jij er ook maar wat aan hebben, dan vallen de woorden op de juiste plek misschien.
Voor vandaag wens ik jou, u een goede zondag toe vol geniet-momenten.

Levenskunst

Het leven dat is accepteren,
dat niets blijft zo als het is.
Het leven is, opnieuw steeds leren,
dat alles hier maar tijdelijk is.

Wij allen zijn hier maar passanten,
reizen hier, pauzeren daar.
Begroeten wie we tegenkomen,
nemen weer afscheid van elkaar.

En onderweg van nu naar morgen,
zien wij naar de horizon,
verlangend uit, wat is verborgen
en kijken dankbaar achterom.

Wie zo op de weg door 't leven,
de goede dingen ziet als gunst
en het verlies een plaats kan geven,
verstaat de echte levenskunst.