Kerst(iger)

Zeg ‪#‎PLUS‬ ‪#‎SUPERMARKT‬, zou het niet veel Kerstiger zijn als de Os & de Ezel & Varkens etc. óók kerst mogen vieren ?? ‪#‎vegetarisch‬ ‪#‎gourmetten‬



( Salty is ook op Twitter ) 

Droomwandeling

When everything became silent I heared as in a dream...

...from a immeasurable distance...

...the sound of peace...

... fragile, serene and eager to find....

a place to come home

Ik kon de vrede horen vandaag: in de wind, in de vogels, in het geritsel van de bladeren van de bomen, in het ruisen van de zee...het werd een prachtige symphonie.
De vrede zocht zich een thuis in de Noordsvaarder. En in mijn hart.


 *Kerstwandeling2014*

 Het was een droomwandeling. Of was het wandelend dromen?

Geef elkaar de hand

'Geef elkaar de hand , maak geen trammelant ' zingt Lenie van de Takkestraat.

Tijdens kerst is het 2 dagen een  'staakt het vuren ', hoewel in sommige  families - al dan niet aan de dis -  juist tijdens die twee etmalen de emoties behoorlijk de pan uit kunnen slaan.  Vurige discussies om ouwe koeien uit de sloot: ik zie ze liever lopen in de wei, maar dat terzijde.
Gelukkig zijn er enorm veel helping hands te zien ( geweest ) de afgelopen dagen. Ik denk dan aan de dj's van het glazen huis. Hun handen draaiden talloze plaatjes en verzoeknummers.Vele handen gaven gulle euro's voor het goede doel. Aan de andere kant hebben we straks te dealen met te weinig handen aan het bed ( nieuwe zorgbeleid )  en in het onderwijs is één juf of meester ook onhandig op te veel kinderen in de klas. 'Vele handen maken licht werk', luidt het spreekwoord, maar dat is in Den Haag nog niet helemaal doorgedrongen lijkt het soms. Van hogerhand wordt de werkdruk steeds hoger en komen mensen in de knel. Bezuinigen : met de hand op knip! En een toenemende werkloosheid....Voedselbanken zijn inmiddels nodig om een steeds groter groeiende groep mensen te helpen. Een steeds groter groeiende groep mensen die tegen wil en dank hun hand op moeten houden.

En dan onze natuur: steeds vaker, steeds meer spoelt er rotzooi aan op ons mooie strand. De werkhandschoenen waarmee deze kerstboom is versierd laat ook een kant zien van milieu-vervuiling.
Met de Milieujutter wordt er wekelijks kilo's aan zwerfvuil opgehaald, vrijwilligers bieden hun helpende hand aan om de verloedering tegen te gaan. De trieste aanblik van zeedieren die verstrikt en gestikt zijn in ballonnen, netten raakt ons allemaal. Vogels , bruinvissen en tal van andere dieren die plastic aanzien voor voedsel en die zo een pijnlijke (honger)dood sterven... We verzieken onze planeet met ons overdadig consumptie en verspillingsgedrag en als we zo doorgaan dan loopt het uit de hand!

Misschien daarom spreekt die kerstboom met die handen mij wel méér aan dan dat het alleen voor de decoratie geldt. Er zijn handen en handjes nodig om deze wereld draaiende te houden, willen we volgend jaar weer een kerstfeest vieren. Onze handen, uw handen, jouw handen, mijn handen.
Handen om te geven , te helpen. Om te maken, om te ontvangen.
In onze handen ligt het kostbaarste wat er is: het geluk.

Ik wens jullie allemaal een heel mooi kerstfeest!

Kerst moed

De kortste dag is voorbij, vanaf vandaag gaan de dagen weer lengen, hoera!
Ik vind een winter best mooi hoor, maar dan bij voorkeur op de bergtop van Mount Cook. Vanwaaruit je in een warme helikopter een prachtig mooi uitzicht hebt over het land van de Hobbits.
En schaatsen... Is ook mooi. Om te zien.
Sinds 1984 ben ik niet meer op de gladde ijzers geweest en hoewel er een paar mooie Zandstra's in de vaseline liggen laat ik het ijsplezier de laatste jaren aan mijn neus voorbij gaan. De reden?
Een gemene oostenwind. Bah, dat vind ik te koud in combinatie met temperaturen onder nul.
Ja,ik weet, ik ben een watje als het gaat om de winter.  In afgelopen blogs heeft u mijn sneeuwpret kunnen volgen alsmede de aanverwante  gipsverbandjes, kneuzingen en dergelijke.
Lange leve de groene blaadjes aan de bomen en lammetjes in de wei.
Die laten zich niet tegenhouden door welke winter dan ook. Moedige groene blaadjes en moedige lammetjes. Maargoed, dat duurt nog even.

Met twee dagen staat kerst voor de deur, vanochtend zag ik al een hoop mensen vechten om een parkeerplaatsje bij de olifantensupermarkt. En alle winkelwagentjes waren op. Paniek.
En dan moet het feest nog beginnen. 
Eigenlijk heel gek: kerst doet rare dingen met mensen. Of beter: mensen doen rare dingen met kerst.
Alsof we in een oorlogsgebied leven graaien we de schappen leeg, we vechten om het laatste doosje eieren, we staan stijf van de stress in lange rijen achter de kassa want de tijd gaat voorbij en er moet nog zoveel....  Het kerst-moet gevoel.

Willy R. uit Groningen gaat vasten met de kerstdagen... dat leek mij nou ook een mooi idee. Háár idee erachter weet ik niet maar het scheelt hoe dan ook een hoop supermarktstress. En eventuele schoonouders zullen ongetwijfeld een ander adresje bezoeken.
Maar stilstaan bij het feit dat er duizenden mensen geen eten hebben met die dagen omdat ze in een oorlog zitten of op de vlucht zijn terwijl bij ons miljoenen dieren worden geofferd voor de schappen van de supermarkten, dat lijkt mij ook wel een goeie.

Ik weet ook heus wel dat ná de kerst de aarde niet ineens honderdtachtig graden de andere kant om om zijn as gedraaid zal zijn als we twee dagen even stilstaan bij al het andere in de wereld.
Maar laat ik het dan doen om die kleine wereld in mijzelf. Wat gebeurt er dan? Daar kan ik pas iets over zeggen als ik het gedaan heb.
De kerstgedachte ombuigen in de kerstuitdaging. Van denken naar doen.

Nou nog de moed verzamelen, bourgondische lekkerbek als ik ben.
Wie wat moed overheeft: stuur het door naar mij ;)