( Soms vertoef ik zo'n beetje aan de andere kant van Nederland, één en ander heeft met bepaalde werkzaamheden te maken waardoor ik soms wat kilometers moet maken.)
Ik was dan ook blij dat mijn neus vandaag weer richting Noorden stond, niet in het minst vanwege de koelere temperaturen. Hoewel ik een frommes van uitersten kan zijn, ben ik qua temperatuur gematigd. Geef mij maar het zeeklimaat, daar floreer ik het beste op. Maar terug naar de zinderende zon en de hete broeierigheid van onder de rivieren. Het land van Maas en Waal kent zo zijn charmes, de zangerige taal, de zachte G en het goede bier. En niet te vergeten de Asperges. Daar zijn ze het lekkerst en mei en juni zijn bij uitstek dé maanden van het witte goud. Lekker met 'n sausje of puur, een goed glas Pinot Gris erbij et voilà, smullen maar.
In de regel wordt er vaak zalm bij gegeten, maar een gebakken kaasje met walnoot en pecannootjes is ook heerlijk! Sinds ik mijn vlees-eten na dik 40 jaar aan de wilgen heb gehangen en mijn visconsumptie tot een zeldzame aangelegenheid heb gebracht, ben ik groot liefhebber van nootjes en kaasjes.
Gebakken asperges met gember en chili is trouwens óók heel lekker.
In de streek waar mijn Brabants logement is, woont een aspergerboer om de hoek. Naast mijn favouriete groente verkoopt hij ook aardbeien, en zulke proef je zelden!
Vers van het land, onbespoten en zoet geurend. Ik zou er wel een badkuip mee willen vullen. Oh, zalige aardbeien, paradijselijk fruit waar ik ook geen genoeg van kan krijgen.
Herman heeft goeie ideeën voor aardbeien, en uit zijn hand deel ik hieronder zijn/mijn favo AARDBEIEN-GENOT (klik op deze link )
Ik mag altijd graag met Herman op culinaire reis, er gaat werkelijk een nieuwe wereld voor je zintuigen open.
Wat minder te genieten was, was mijn reis up North. De temps zaten rond het midden van de twintig, maar in mijn rooie rakker zonder airco kun je daar dus rustig tien bij optellen. Dus met raampjes open en de blower aan begaf ik mij op de A73. En dan kom je onderweg dus een aantal zaken tegen die helemaal niet noppes te genieten zijn zoals een varkenstransport met misschien honderden varkens. Ik rook ze en niet alleen de geur van varkens, maar ook hun doodsangst. Een varken is een intelligent dier en weet wanneer er stront aan de knikker is. Zoals elk dier trouwens. Weg zijn mijn dromerijen over asperges en zomerkoninkjes, en tadaa.... daar dendert de ellende met mij de snelweg op.
Onlangs was de slachterij van Tielt (klik op deze link) nog in beeld, en dat is aardig op mijn netvlies blijven hangen.
Ik keek de truck na met tranen in mijn ogen. Lachende varkentjes op de achterkant: diervriendelijk transport.
Maar hoezo diervriendelijk? Is dat het snufje buitenlucht wat ze krijgen? Misschien de eerste keer dat ze vogels horen fluiten? Ze zien niks want alles hermetisch afgesloten.
Opeengestapeld rijden ze lange kilometers. Ze gaan een afschuwelijke dood tegemoet, de meest afschuwelijke dood! Een heet bad van 60 graden waar ze gedwongen in ondergedompeld worden zodat hun haren makkelijk van de huid getrokken kunnen worden ( voor de productie van schilderskwasten en dergelijke ) en dan geslagen en geschopt met verbrande huid naar het eindstation.
Hoezeer de mens ook diervriendelijk vlees wil, het slachten blijft altijd dierONvriendelijk, want zeg nou: wie wil er vrijwillig geslacht worden? Niemand wil dood, ook geen varken. Of koe, of schaap of...
Mijn asperges blijven zonder zalm en mijn bbq zonder ossehaas. Hebben die varkens vandaag in die truck weinig aan, maar ik weiger deel uit te maken van hun wrede dood.
Groente, rijst, brood of aardappelen: het kan heel goed zonder vlees.
En dan smaakt het eten toch een stuk beter.
