Sommige dingen zouden de normaalste zaak van de wereld moeten zijn maar soms ( of helaas ) kom je nog wel eens voor verrassingen te staan.
Als klein kind krijg je - als het goed is - een opvoeding waarin de basis wordt gelegd voor net en goed gedrag.
Per slot leef je niet alleen op de wereld hoewel sommige mensen daar geheel anders over denken, of beter gezegd, heulemaal niet over denken.
Neem nu vandaag.
Vandaag een bezoekje aan de fysiotherapeut gebracht, dat was best fijn.
Nog nooit heeft mijn rug zo'n ervaring meegemaakt.
Ik lag als een blokje klei in heur handen.( ja, de Peut was een zij )
'k Voelde me een heul bijzonder kunstwerk want nog nooit werd er zo'n nauwkeurige studie van mijn achterkant gemaakt.
Afgezien ik een normale Lordose heb maar wél een overbelast Sacro Iliacale gewricht werd er heerlijk een half uur gefriemeld, gekneed, gedrukt en geduwd op allerhande plekjes waarvan ik zelf niet het flauwste vermoeden had dat ik dáár ook spieren had zitten.Daarna mocht ik poseren, voorover hellen en buigen, zwiepen en het was net alsof ik terug was in de eerste klas van de lagere school ten tijde van de jaarafsluiting. ( Ik had toen de rol van De Kleine Kerstboom..)
Deze verwenmassage-verrassing ( mogen ze me voor wakker maken ) met ondertussen een gezellige babbel met de Peut was als het ware een kadootje. Ik bedankte de Peut dan ook uit de grond van mijn hart voor haar tijd en inzet. Zo hoort dat. Zo heb ik dat vroeger geleerd: Als je iets krijgt dan bedank je er netjes voor.
Door het bezoek aan de fysiopraktijk kom ik wat later op mijn werk,
goed uitgekiend: precies in de koffiepauze.
Hm.. misschien een ideetje om wat lekkers mee te nemen voor bij de koffie, bedenk ik me ineens.
Ondertussen uitviegelerend of ik appelmeisjes of roomsoezen zou halen, stap ik de winkel binnen .
Voordat ik ook iets kan zeggen roept mijn baas mij vrolijk toe dat het vandaag zíjn beurt is om naar de bakker te gaan vanwege zijn afgelopen verjaardag. Oók prima, ik laat mij graag verrassen.
Net als ik het keukentje in wil duiken om de senseo aan te zetten bots ik tegen collega X op, die net uit de wc komt. "Ik doe de koffie wel, ga jij maar lekker zitten", roept hij vrolijk, terwijl hij de bus met senseopads opent.
Met stijgende verbazing kijk ik hem aan terwijl hij ondertussen een padje in de machine stopt.
Ik laat me graag verrassen, maar dit keer niet.
Meneer gaat zónder zijn handen te wassen aan de gang.
Met dezelfde handen (waarmee hij zojuist zijn leuter mee vast gehouden had !! ) houdt hij nu triomfantelijk een kopje zwarte meuk voor mijn snuit.
Alsof hij er op wacht een complimentje te krijgen voor zoveel huishoudelijk werk goed gedrag.
Ik bedank er netjes voor.
En zet voor mezelf een kopje thee.
;) 
