Vroeger had ik er nooit last van... vroeger ging ik er 'gewoon' voor... hoe verder hoe beter, hoe hoger hoe fijner.
Is het de leeftijd wat gaat inwerken als een schuurspons op een pannetje? Een paar krasjes erbij, elke keer als je een jaartje verder afgeboend bent?
Is het de wereld die kleiner en daardoor juist misschien wel beangstigender wordt?
Een grote wereld schept ruimte, een kleine wereld krimpt en krampt juist. Een kleine wereld laat zien dat je niet kan weghollen van spijkerbommen en terreur, niet kan schuilen omdat er geen paraplu bestand is tegen angst en haat. Overzichtelijkheid is niet langer een positief iets, omdat het je aan alle kanten beperkt. Overzichtelijkheid is een Schijnveiligheid geworden.
Maar toch, toch wil ik me niet laten beperken, niet laten indammen , niet laten begrenzen en zoek daarom juist grenzen op. Om erover heen te gaan.
Ik ga ( weer ) vliegen.
