It's not about Eve!

Zo vaak wordt gevraagd: Waarom gaf Eva de appel aan Adam? Waarom bracht zij hem - Adam - in verleiding? Waarom was Eva zo fout? Als Eva nou die appel maar geweigerd had, als Eva nou die appel niet aan Adam had gegeven, als zíj dat nou níet gedaan had, hadden we nog in het paradijs geleefd.
Hm.
Is dat zo?

Eva was niet alleen toen ze de verboden vrucht aannam, Adam stond naast haar, en keek er naar. En at. Waar was zijn autoriteit in deze?
Waar was zijn verstand gebleven, waarom hield hij haar niet tegen? Hij was toch de eerste mens? Hij was toch gezegend met de wijsheid die God hem had gegeven, de kennis van goed en kwaad? Hij had toch het onderscheid?

In de bijbel staat nergens dat God Eva ter verantwoording riep, wel riep Hij; "Adam, waar ben je ? "
God stelt hier dus heel duidelijk Adam verantwoordelijk voor de misstap.
Adam had in zijn verantwoording moeten staan, maar nee, hij schoof de schuld af op Eva.

Dit doen we dagelijks ook naar elkaar, de schuld afschuiven.
In plaats van in onze verantwoording te staan maken we ons er met een Jantje-van-Leiden af.
We hollen liever weg, verstoppen ons achter smoesjes en uitvluchten dan dat we eerlijk zeggen; 'Sorry, ik heb het fout gedaan, ik heb zelf de verkeerde beslissing genomen. '

De waaromvraag blijft dus niet liggen bij Eva of die ander, maar bij onszelf.

Had Adam toegegeven dat hij fout zat, had hij gevraagd om vergeving ( in vergeving ligt heelheid ) , ja... wie weet was het verhaal dan anders gegaan, waren er minder vervloekingen, of was misschien de wereld niet in tweeën gebroken. Had het God zijn Zoon gescheeld.
Ik ben er wel nieuwsgierig naar, maar ik vrees dat ik nog even moet wachten op het antwoord.