Vragen

De afgelopen 15 jaar heb ik niets anders gedaan dan vragen stellen- beroepsmatig gezien.
Dus je zou kunnen denken dat iets voor mezelf vragen geen probleem zou zijn.
Nou, mooi niet.
Desondanks heb ik kortgeleden iets ontdekt waardoor mijn dagelijkse bezigheden iets avontuurlijks kregen. Het is zoiets eenvoudigs maar tegelijkertijd ook zoiets engs.
Namelijk vragen om wat je wilt. Hulp. Weerwoord. Aandacht. Advies. Leiding. Inzicht. Wijsheid.
Informatie - vooral informatie.
Informatie bracht me naar een geweldig nieuw eetgelegenheidje waar ik met een heerlijk gevoel kon genieten van een super tapas met huisgemaakte sangria. Onder het genieten van deze heerlijkheden genoot ik van mijn nieuwe aankoop.
Ik had het afgelopen jaar geen nieuwe aanwinsten aangeschaft, want wat ik vond was niet mooi, te duur of zat niet lekker.
Maargoed, omdat ik onlangs alle oude meuk had weggedaan en nog maar één stel kleren had wat ik met goed fatsoen buitenshuis kon dragen ( no joke ) moest ik er aan geloven om wederom op pad te gaan. Het geval wilde dat ik vorige week zondag een goede bekende tegenkwam die absoluut gevoel voor style heeft. Ze zou er in een jutezak ook nog ge-wel-dig tjompes uitzien.
Als ik haar vroeger tegenkwam liep dat meestal uit in een zware droeve zucht mijnerzijds.
Maar deze keer veranderde ik van tactiek en vroeg haar waar ze haar kleren kocht.
Ze legde me uit waar en welke winkels bepaalde stijlen hadden. Daarna gaf ze me het advies om binnenkort een bezoek te brengen aan een bepaalde winkel die binnenkort uitverkoop zou houden. 'Je moet vragen of ze je op hun mailinglijst willen zetten ', adviseerde ze me, 'dan kun je er ook terecht voor speciale dingen waar ze geen reclame voor maken'.
Enfin. Het resultaat mag er zijn.
Maargoed; dáár gaat het dus om. Wil je wat , dan zul je moeten vragen...

Een bekende dichter zei ooit eens: ' Het is lang geleden dat ik de hemel ergens om heb gebeden, maar ik zit nog steeds met mijn armen omhoog. '
Die man verwoordde daarmee de diepe paradox van het vragen.
We willen iets, wensen iets, hebben iets nodig, hunkeren ergens naar ( zoete koek ? ) maar we vragen er niet om. Toch blijven onze armen ten hemel geheven.
Het verlangen komt wel in ons op, maar we leggen ons er niet op vast.
We maken er geen echt punt van...
We vragen er niet om, omdat we bang zijn dat iemand ' nee' zal zeggen.
Wie? Doet er niet toe.
God, partner, baas, collega.
Maar als ons wensdenken niet bewerkstelligt wat we willen, hebben we het gevoel dat het ons ontzegd wordt.
Dus besluiten we om voortaan maar niks meer te vragen, maar door te gaan met wensen, en verder te leven in een voortdurende staat van 'verwaarlozing. '

Ergens om vragen geeft geen garanties.
"ik vraag om dingen die niet komen. Ik smeek om dingen die niet gebeuren, ' bekent Holmes in haar prachtige boek met gebeden, ' I've Got To Talk To Somebody, God.
Mijn knokkels zitten onder het bloed van het kloppen, mijn stem is schor van het vragen, schrijft ze 'maar de deur blijft dicht en er is niet dan Grote Stilte.

In de Grote Stilte van de onvervulde verlangens is het enige wat je hoort nog je eigen gesnik.
Vraag mij wat, ik weet er alles van.
Maar ik weet ook dat, als we niets vragen, ook geen gebed hebben.

Vraag om wat je wilt en nodig hebt.
Vraag of je geleerd kan worden de juiste vragen te stellen. Vraag om verhoord te worden.
Vraag om antwoord te krijgen.