Goede Vrijdag

De machten van goed en kwaad komen samen in de figuur van Jezus. Zo bitter is de strijd tussen die twee, dat er geen vergelijk mogelijk is. Een van de twee moet het onderspit delven. Van buitenaf gezien is Jezus de hoofdpersoon in een tragedie. Onafwendbaar volstrekt zijn noodlot. Dat spreken de omstanders bij het kruis dan ook uit; "Redt Uzelf!'
Anderen heeft hij gered, maar zichzelf kan Hij niet redden.
Maar hierin kunnen we zien dat Hij zichzelf niet in veiligheid stelt ten koste van anderen. De macht van de liefde , van de solidariteit met de mensheid blijkt uit Jezus' volhouden, tot en met het bittere einde. Hij is verraden door vriend en vijand, omdat Hij niet heeft willen passen in het bekende spel van de machten. Hij heeft geen nieuw koninkrijk willen vormen. Hij heeft zich ook niet willen onderwerpen aan het oude. Hij is mens gebleven in de ruimst denkbare zin, in het trouw zijn aan zichzelf. En wie in de mensenwereld zich niet overgeeft aan het geweld, aan de bestaande structuur en ook niet een nieuwe structuur opbouwt, die wordt door de goeden en de kwaden uitgespuugd.
Hangend aan een kruis, de aarde wil Hem niet, de hemel evenmin.
Hij wordt gejaagd in het niets van de schijnbare zinloosheid.
Zelfs God heeft deze mens verlaten.
Zelfs God, die Jezus herhaalde malen had genoemd ' Mijn geliefde zoon '.
De verzoening tussen God en de mensen is kennelijk alleen op de duurste manier te verkrijgen. Door het offer van de aan zichzelf trouwe mens.
Goede Vrijdag maakt duidelijk, dat je nooit op zoete, zachte wijze over verzoening kunt spreken. Verzoening wordt op bittere wijze bereikt, door bloed, zweet en tranen.