vrijdag

Boby


Mijn lieve Bopseflops... 'k Ging vandaag naar de dierenarts om naar , wat ik hoopte, een onschuldige vetbobbel te laten kijken. Vond het al wel vreemd dat de bobbel niet echt beweeglijk was maar meer stevig aanvoelde... Bij de praktijk aangekomen ging Boby rustig liggen wachten in de redelijk drukke wachtkamer. Hij stoort zich nooit zo aan de anderen, dit komt deels natuurlijk omdat hij hardstikke doof is en deels omdat hij gewoon een coole kikker is ...  'Kouwe drukte ' zou hij zeggen als hij kon praten.
Toen we aan de beurt waren dachten we - of beter gezegd ik - met vijf minuten wel weer weg te zijn.  Ik vind de dierenarts een lief mens, maar net zoals met de tandarts of huispic... witte jassen zijn niet echt mijn ding, zeg maar.  Maar dat was mooi bescheten, de vijf minuten werden tien en de tien liepen uit naar vijftien. Even een  punctie doen werd um niet, dus besloot de dierenarts hem een roesje te geven. Even later stond ik ietwat beduusd en met een katerig gevoel buiten. Zonder hond. Ik zou gebeld worden wanneer ik Boby weer kon ophalen. Dat werd goed en wel een anderhalf uur later.  Boby sliep nog toen ik arriveerde en terwijl ik uitleg kreeg van de gedane handelingen en de te verwachten procedure opende Boby lodderig één oog. Zodra hij mij zag wilde hij meteen mee, maar vanwege de nawerking van het roesje wilden zijn pootjes niet meewerken en gleed hij weer terug op z'n operatiekleedje. Na zijn tweede poging lukte het hem om op te staan en zette hij wat wankele schreden op het zeil van de praktijkkamer. Wonder boven wonder liep hij mee ondanks dat hij ongetwijfeld pijn moet hebben gevoeld in zijn lies. Bikkel hè!  Nu zijn we thuis en hij ligt weer vertrouwd op zijn eigen bed. Er gaan hier nog heel wat schietgebedjes de kamer door dat hij weer de oude wordt en dat de uitslag geen ander nieuws zal brengen dan 'een vervelend maar te genezen abces'...  Boby is nu 10 en wordt 17 mei 11 jaar.  Als ik dan denk aan Buzz die 16 werd , heeft Boby nog een mooi tijdje te gaan.  Het leven is niet maakbaar en een hondenleven ook niet, maar ik wens mijn kleine lieve keutel nog een heul lange tijd in gezondheid te gaan.



Note: Boby heb ik in de zomer van 2009 laten overvliegen uit La Linea - Spanje, waar hij eerst een tijd in een dodingsstation heeft gezeten waar Peter ( Pedro ) achter zijn erbarmelijke toestand kwam en hem in zijn asiel opnam.  ( Het heeft toen nog even geduurd eer Salty aan het rondspoken was op internet voor een lief kameraadje voor Klaartje-Wiebelstaartje. )

6 opmerkingen:

Di Mario zei

En wanneer krijg je nou de uitslag? Of heb ik daar overheen gelezen.

Love As always
Di Mario

Sjoerd zei

Een onvertogen woord voor mijn liefste eilandbewoonster schoot door mijn hoofd. Dat wil je toch niet was het volgende. Ik leef met je mee, en hoop dat alles goed uitpakt. Zeker nadat ik mijn kat na een bezoek aan de dierenarts na een dag verloor...

Salty Letters zei

@Di Mario: De uitslag laat wel even op zich wachten, twee weken is heel normaal tegenwoordig... ( btw: ik kan niet meer op jouw pagina komen, dan krijg ik een 'waarschuwing' dat je webpagina een soort 'aanvalpagina' is... krijg ook geen foto's meer te zien of tekst #vreemd )
@Sjoerd: Dankjewel voor jouw warme medeleven. En wat enorm erg van je kat, wat moet dat afschuwelijk zijn geweest... was er een 'verklaring' voor van de dierenarts??

Sylvia zei

Ik hoop dat ie inmiddels weer gezellig achter je aan huppelt? Vast wel. Die hond heeft volgens mij voorlopig geen plannen er tussenuit te piepen nl ;)

Hou je taai!

xxx

Roelien zei

Ik hoop met je mee....

Salty Letters zei

@ Zuster Klivia: Bopseflops is écht een taaie, hij heeft vandaag het Formerummer bos alweer van binnen bekeken (lees:besnuffeld). Dank voor je meeleven! En drie keer keer terug ;)
@Roelien: Wat heerlijk als mensen zo mee-hopen, een stukje meeleef-gevoel is altijd fijn en geeft de burger moed ;) Dank!