zondag

Wassend Water



Mijn leven krijgt  een nieuwe start.
Uiterlijk krijgt dat vorm in een plek van een ander eiland, andere cultuur ,  andere taal en andere baan.
Innerlijk krijgt dat vorm in een ommedraai van een soort opnieuw geboren worden.

Ik leg een oud leven af, of zoals dat ook gezegd wordt in de oude boeken; ik sterf aan mijn eerste leven.
Oude gewoontes, denkwijzes , systeempjes... ze waren er jarenlang.
Ze waren er jarenlang als een oude jas. Ik trok 'm elke dag opnieuw aan en vond het wel oké.
Maar oude jassen worden kaal en vaal en na verloop van tijd ontdekte ik scheuren. Ik ontdekte dat er kou en regen kwam door die scheuren, dat de elementen vrij spel kregen.
De oude jas werd een last. Toch droeg ik hem nog steeds, ik had geen alternatief.
Zonder jas voelde ik me naakt en kwetsbaar.

Er kwam een Mens in mijn leven die zei " Wat doe je met zo'n oude jas? Het leven is er niet om alle dagen in vodden te lopen, je bent zoveel meer waard."

Nieuwsgierig als ik was, luisterde ik naar hem.
Zijn woorden pakten me en ik ging nadenken. 
Na een tijdje vroeg hij mij of ik nog steeds geen andere jas wilde.
Ja, dat wilde ik wel. Het werd tijd voor een andere jas , één die warm en zacht was, die de kou buiten de deur hield. Die weerstand kon bieden aan regen en storm.
"Gooi die jas vol scheuren, vaalheid en zwarigheid  maar weg" , zei hij, en vervolgde " Je bent zoveel meer waard, je bent een koningsmantel waard."
Hij liep naar het water en zei  " Durf je het water in te gaan met mij?"
Daar moest ik wel even over nadenken.
Ik ben niet iemand die in een sloot springt als een ander het doet, ga niet over één nacht ijs, en ook andere vormen van water laat ik eerst over aan een grondig onderzoek.
Maar wat had ik te verliezen dan die éne oude jas?
"Ja",  zei ik en pakte Zijn Hand.

Ik leg mijn oude leven af, mijn zogenaamde systemen, mijn oude gewoontes, mijn zogenaamde zekerheden.
Ik ga het water in met Die Mens, die mij juist bevrijd van de lasten die ik mezelf heb opgelegd:  mijn cynisme voortkomend uit onzekerheid, mijn hoogmoed, mijn eigenwijsheid, mijn zelfbedachte waarheden.. .

Die oude jas laat ik achter op het strand, laat de wind maar waaien en hem begraven.
Mijn nieuwe mooie zachte mantel sla ik om mijn schouders.
Ik zal het niet meer koud hebben.

12 opmerkingen:

Sanneke zei

Daar word ik stil van, wat mooi gezegd. Ik wens je geluk en liefde. Wij gaan zo meteen luisteren of Klaas Hendrikse ons ook nog iets waardevols kan meegeven. Zal vast wel!

rob alberts zei

Geluk en Liefde is wat iedereen zoekt.
Mooi dat jij dat gevonden hebt!
Vrolijke zondag.

Sjoerd zei

Ik gun je alle liefde en warmte die je kunt krijgen...

Suske. zei

het is je van harge gegund.

Terrebel zei

Gefeliciteerd! En zo prachtig verwoord...

Roelien zei

Ik ben geraakt....mooi!

PS. Ik blog niet meer in de zin van reageren e.d maar ja af en toe hier en daar is het te mooi wat ik lees, vandaar....

GdeB zei

Wat mooi om- en beschreven. LIjkt me heerlijk een nieuwe jas.
Toevallig ben ik er nu ook 1 aan het passen :-)

Sylvia zei

Goed zo!

Ik ben hartstikke blij voor je...

Op naar een nieuw leven. Gaaf :)

mevrouw yvonne zei

dat heb je mooi verwoord

en je verdient een nieuwe jas!

Regina zei

Prachtig! Wat fijn, zo´n nieuw begin.

Rita zei

Wat een mooi stukje tekst.

John zei

Je hebt je nieuwe geluk prachtig omschreven Salty.
Ik hoop dat je goed gaat aarden!