woensdag

Niet meer

Zevenentwintig oktober.
Vandaag was het het voor een aantal zaken de laatste keer.

Voor de laatste keer Herman horen kukelen en zijn twee zonen.
Voor de laatste keer konden ze hun rondje lopen, vrij en blij over het weiland, wormpjes pikken en graantjes jatten van Piep, Blauwtje,  Bastaardje, de twee gezusters  kriel en 1,2,3, en 4.
De hennen zullen het voortaan zonder hun charmes moeten doen, en wij zonder kuikens.
Herman is niet meer. En zijn twee zonen ook niet.
Nouja, ten dele hooguit. In de vorm van bouten en filé- tjes.
Boer Cees mag zich over deze bloederige taak buigen, want eigen dieren slachten zie ik niet zo zitten.
Ben niet bang voor bloed ofzo,  begrijp me goed: 'k  mag graag ehbo-er zijn tijdens Berenlopen, Oerollen en andere  vlees massa's  evenementen, daar draai ik me hand niet voor om, maar om nu een nek om te draaien gaat me net iets te ver.

Het was ook de laatste keer dat ik bij Zeekraai een warm vorkje meeprikte.
Zeekraai , vrouw en kuikens vliegen binnenkort weg van deze zandplaat om elders neer te strijken. 
Niet meer: zomaar even aan wapperen voor een praatje en een bakje Puc koffie,
Niet meer: stamtafelsessies houden over  rusjes, meisjes, liedjes, blogjes of ander  'jes',
Niet meer: dolle capriolen zien van twee elastieken meisjes meiden,
Niet meer: 's zomers buiten - bruine - queteletjes happen...
Om maar iets te noemen.


Ik zag vanavond hun lege boekenplanken, de verhuisdozen, de zakken met kleding ingepakt...
Een intens gevoel overspoelde me.
Nog even en dan is het echt schluss...
Zeventien jaren op een zandplaat zijn voorbij gevlogen...
Wat zal ik ze enorm missen.

7 opmerkingen:

Suske. zei

destijds kweekte mijn vader konijnen.
hij kon het ook niet over zijn hart krijgen om die beestjes te slachten, dus deed iemand uit de buurt dit.

En ons gezin kon het ook niet aan om het vlees dan op te eten. Mijn ma had het gevoel dat ze haar eigen kinderen opat.
Pa heeft het kweken van konijnen dan maar stopgezet.

Sylvia zei

Goh... ik kan me heel erg goed voorstellen dat je je vrienden enorm gaat missen.

Ben 5 jaar geleden verhuisd van Zeeland naar de randstad en alhoewel een aantal vriendschappen het wel heeft overleefd, is eea toch veranderd. Het spontaan bij elkaar binnenvallen, meeeten, aanschuiven is niet meer. Nu met logeerpartijen is het ook gezellig. Maar o zo anders. Ik mis het nog steeds wel eens.

Is er al bekend wie er in het huis van de Zeekraaien gaan wonen?

Sjoerd zei

Ik las het ja, definitief weg, en dat voor de "kuikens"... Zal wel even een tegenvaller zijn.

Terpje zei

Vroeger ging ik ooit naar verjaardagspartijtje van klasgenootje en haar vader vroeg wie wilde zien hoe een kip geslacht werd! Maar dat was vroeger. Barbaars he haha. Ik wilde het toen niet aanzien en zou het nu ook niet willen/kunnen

John zei

Ik denk dat de mensen het ook wel gaan missen. Denk ik..
Kippen slachten is bij mij met de paplepel ingegoten. Dat moest ik al erg vroeg doen.

tikjewit zei

hè, Jek... Iedereen vliegt blijkbaar allemaal tegelijk uit en op...-zucht-
sNie leuk... (maar/en toch een fijn weekend met gusellie van die lampionnetjes en zo...)

Gerhard zei

Aan sommige dingen zou nooit een einde mogen komen...