Ochtendritueel.

De dag begint mooi op deze woensdagochtend.
De lucht is schoongeveegd van grijze regenwolken en de wind is gaan liggen.
Een ideale dag om er op uit te trekken ware het niet dat werk en andere verplichtingen wachten.
Dat begon al vroeg deze ochtend: de wekker liep af om half zeven.
Ja, we zullen weten dat de scholen weer zijn begonnnen, uitslapen is er niet meer bij.
Zeven weken feest is genoeg geweest.
Vinden mijn pleegpuubs niet, nee, natuurlijk niet.
Ben je net gewend aan het leven van tralala - lekker-doen - waar - jezelf -zin-in- hebt-, moet je weer in het het gareel van het scholierenleven. Dat valt niet mee.
Het vroege opstaan is voor mijzelf niet zo'n punt, mijn innerlijke wekkertje loopt altijd af rond de klok van zes. Eigenlijk is dat best lekker, ik heb dan even de tijd om mij rustig wakker te laten worden en te genieten van een ontwakend eiland.
Op Herman na dan, want die kukelt evenzogoed wel de hele wereld bij elkaar.
Mijn pleegpuubs kunnen ook heel wat afkakelen, maar dan moet het toch zeker wel later zijn dan een uurtje of negen. Dan schijnen hun breintjes weer aktief te worden.
Tot die tijd blijft het bij wat gegaap en geknor. Knorren dat de dag weer zo vroeg moet beginnen...
Helpt geen lieve pleegmoederen aan.
Ik neem dan nog maar es een bakje koffie en sla het tweetal wat meewarig toe.
Broodjes smeren, beker melk wegdrinken:  het gaat allemaal net in een half uurtje. (  Met tegenzin, want een jongemeisjesmaag en aanverwante organen zijn op het vroege tijdstip nog niet in volle werking.)
Het tutten ( je moet wel cool naar school ) en tanden poetsen duurt minstens net zo lang.
De honden krijgen een aai en dan is  't 'Doei. '
Het ochtendritueel is weer voorbij. De dag is begonnen.