Gered door 't kleine

Er zijn dagen die worden tot wat ze zijn door eenvoudige genoegens, maar er zijn er ook die erdoor gered worden.
Vandaag - een zwoele zomerse stranddag - werd gevormd door de eenvoud van kleine dingen.
Een heerlijke dag, wat luierend, wat kuierend, genieten van heerlijk leesvoer, vertrouwelijkheden die worden uitgewisseld terwijl er golfjes rond je enkels spelen, het warme zand waarin ik loom wegdroomde.
Dan terug naar huis, een verfrissende douche voor een open raam, een koud wit wijntje, goede gesprekken, het Bourgondische genoegen van het bereiden van een maaltijd samen met een dierbare vriendin, heerlijk eten in alle geur en kleur, verrukkelijke wijn, plezier een opperbeste stemming - en dan later moe maar voldaan naar bed.
Er bestaat een Joods gezegde dat luidt: Beter nu iets goeds dan twee goede dingen in het verleden of drie die wellicht nooit zullen plaatsvinden ..' Ofwel: Beter één vogel in de hand dan tien in de lucht.

Vandaag was een dag met de ene fijne gebeurtenis na de andere, tot hij letterlijk overliep van fijne genoegens.
Maar ik zit niet altijd aan het strand. Nog niet zo lang geleden werd mijn dag - en ik - volledig uit het lood geslagen door een telefoontje om negen uur 's ochtends waarin een grote ommezwaai in de planning werd aangekondigd.
Ik zette de draadloze telefoon weer in de houder.
Mijn hart ging sneller kloppen.
In één klap was mijn zorgvuldig samengesteld strategisch plan van aanpak vervlogen en was het me welhaast onmogelijk geworden te voldoen aan de veelheid van verplichtingen die ik had.
Dit was te erg, dacht ik, terwijl ik foeterend liep te ijsberen en binnensmonds kreunde en kermde. Ik had de keuze uit drie dingen, maar slechts één realistische oplossing: het zo hard als ik kon uitschreeuwen van woede, mijn hoofd in de plee stoppen of de dag redden met plan B.
Aangezien het hier in huis een ongeschreven wet is dat er niets gebeurt wat kinderen of dieren aan het schrikken kan maken, viel het krijsen af.
De toiletpot viel ook af. Als je je werkelijk wilt verdrinken kan dat niet in een klein laagje water.
Dus schonk ik mezelf een kop koffie in en dacht weer aan het chassidische gebed: "Ik weet dat de Heer me te hulp zal komen - maar help me , Heer, totdat U te hulp schiet. '
Het kwam er op neer dat de dag zo zwaar zou worden als ik hemzelf maakte. Of zo plezierig.
Ik kon niet veel meer doen dan de omstandigheden accepteren.
'De keuze is altijd aan mij ', hield ik mezelf voor.
Ik hoef het niet noodzakelijkerwijs leuk te vinden wat het leven me voor de voeten werpt, maar ik kan wel proberen de bal te vangen. Tenslotte betekent succes in het leven niet hoe goed we plan A ten uitvoer leggen; het gaat om de vraag hoe gladjes we omgaan met plan B.
En voor de meesten onder ons is dat 99 van 100 keer aan de orde.
Ik nam plan B onder de loep: de dag redden met eenvoudige genoegens, een paar fijne dingen om me op te verheugen. Aanvankelijk moet je je houding een beetje aanpassen om gladjes te kunnen overschakelen naar plan B, maar dat wordt, net als autorijden , met wat oefening een automatische reflex.
Om te beginnen nam ik mijn kopje koffie mee naar buiten om tot rust te komen.
Ik wiedde wat onkruid en plukte wat verse rozen.
Nadat ik de rozen in een vaas had gedaan keek ik in mijn kookboeken.
Zou ik vanavond iets nieuws klaarmaken voor het eten, of een troostrijk lievelingsgerecht?
Ik besloot dat ik na de supermarkt, even langs de biologische boer zou gaan en wel zou zien wat er voor heerlijks in zijn tuin stond.
Ondertussen had ik nog even de tijd om de dingen te doen die als prioriteit op mijn lijstje stonden en die accuraat en wel meteen afgehandeld moesten worden voordat ik het huis uit moest en besloot alles er uit te halen wat er in zat.
Beter één gouden uur in de hand, dan twee in het verleden of drie die overduidelijk vandaag niet zullen plaatsvinden.
De dag lag voor me- niet zoals ik had gehoopt. Maar, de hemel zij dank, ook niet reddeloos verloren.