Deze tekst las ik vanmorgen toen ik op zoek was naar een passend antwoord op iemands (foto)blog..
Vlinders... het duurt nog even voor ze er weer zijn, maar ondertussen - in het mysterie van het leven - hangen ergens al coconnen met vlinders in wording... net als onder de grond er een traag leven is in afwachting van de tijd.
De winter lijkt dan wel doods, maar is het niet.
Soms heb je in je leven ook een winterperiode... alles lijkt stil of doods. Toch gaat het proces in jou verder ook al merk je er op het moment zelf niets van.
Zit je in een cocon gevangen en is het donker om je heen.
Maar het leven heeft gelukkig een kenmerk, een kenmerk van tijd. Alles heeft zo zijn tijd. En op de tijd die het leven goed acht, breekt je cocon open.
En mag je je vleugels uitslaan om te vliegen. Het licht tegemoet.
8 opmerkingen:
Ik vind dat je dat mooi geformuleerd hebt. Het zet me even aan het nadenken. Het is niet stil hier, integendeel, werk genoeg, maar toch vraag ik me nu af of het dat wel is. Mmm... vreemd.
Mooie tekst! Tsja, soms zie je iemand en dan denk je: Zo'n leven wil ik ook. Totdat je beseft wat die persoon heeft moeten doorstaan om zo ver te komen.
Wat een mooie belofte.
Prachtig Salty, zo goed omschreven.
Deze tekst raakt mij ook persoonlijk. Zoveel waarheid..
Liefs, Angel
Het wachten is op de lente, zodat het leven weer kan beginnen.
In iedereen zit van binnen een mooi mens. Alleen kan of wil niet iedereen dat mooie laten zien. Owww Salty! Die vlinders komen weer, ik weet het zeker. Net zo zeker dat ik weet dat er altijd weer een nieuwe lente zal zijn..
x
De lente mag wat mij betreft beginnen na zulke mooie woorden.
ook mijn vlinders gevlogen
Een reactie posten