zondag

Zout verlangen

Zondag, rustdag, stranddag,hondendag, meidendag,kranten-lezendag,koffieleutdag, heimweedag.

Als enige overgeblevene van mijn familie die nog woonachtig is op deez'zandplaat, was bovenstaand compleet van toepassing.Ook nog eens in bovengenoemde volgorde.
Tot het laatste mij ineens kil omarmde met een knagend gevoel van leegheid.
Ik heb niks te klagen, ben gezond, heb een dak boven m'n hoofd, leuke vrienden, werk, 2 scheten van honden , 2 opvangkinderen die een extra stukje liefde en voldoening in mijn leven geven - en ik hopelijk in het hunne - en toch.
Toch mist er iets.
Ik kwam er achter toen ik begon met het schrijven van de titel van mijn blog.
( Ja, ik begin altijd met een titel en daarna komt het verhaal. Bij sommige bloggers gaat dat net andersom )
Zout verlangen.

Ik ben omgeven door zout - het bàrst ervan in de Noordzee.
Ik ben omgeven door verlangen, in àlles hoor ik een zucht.
De wind voert krijsende meeuwen aan, in hun lied hoor ik verhalen van verre kusten.
De zee slemt haar golven en zingt haar lied -vol van diepbewaarde geheimen.
De zon kust passievol mijn gezicht en ik voel de kracht van haar licht, en toch.
Van binnen blijft het koud.
Heimwee.

Heimwee naar mijn roots, heimwee naar mijn familie.
Familie die er niet meer is.
De mensen van verleden zijn voorbij.
Ze laten zich niet meer vinden, hooguit in herinneringen.

Het wordt tijd om weer eens naar Zeeland te gaan.

Update
Ik had de film Wilde Mossels misschien niet moeten zien, vanochtend...
Heimwee in het kwadraat... zucht.

1 opmerking:

Sjoerd zei

Zout verlangen zegt me wel iets, Als Limburger verlang ik naar de zee, het zout, het onbereikbare, het wilde, ontembare. Maar ik hoop...