Kerst moed

De kortste dag is voorbij, vanaf vandaag gaan de dagen weer lengen, hoera!
Ik vind een winter best mooi hoor, maar dan bij voorkeur op de bergtop van Mount Cook. Vanwaaruit je in een warme helikopter een prachtig mooi uitzicht hebt over het land van de Hobbits.
En schaatsen... Is ook mooi. Om te zien.
Sinds 1984 ben ik niet meer op de gladde ijzers geweest en hoewel er een paar mooie Zandstra's in de vaseline liggen laat ik het ijsplezier de laatste jaren aan mijn neus voorbij gaan. De reden?
Een gemene oostenwind. Bah, dat vind ik te koud in combinatie met temperaturen onder nul.
Ja,ik weet, ik ben een watje als het gaat om de winter.  In afgelopen blogs heeft u mijn sneeuwpret kunnen volgen alsmede de aanverwante  gipsverbandjes, kneuzingen en dergelijke.
Lange leve de groene blaadjes aan de bomen en lammetjes in de wei.
Die laten zich niet tegenhouden door welke winter dan ook. Moedige groene blaadjes en moedige lammetjes. Maargoed, dat duurt nog even.

Met twee dagen staat kerst voor de deur, vanochtend zag ik al een hoop mensen vechten om een parkeerplaatsje bij de olifantensupermarkt. En alle winkelwagentjes waren op. Paniek.
En dan moet het feest nog beginnen. 
Eigenlijk heel gek: kerst doet rare dingen met mensen. Of beter: mensen doen rare dingen met kerst.
Alsof we in een oorlogsgebied leven graaien we de schappen leeg, we vechten om het laatste doosje eieren, we staan stijf van de stress in lange rijen achter de kassa want de tijd gaat voorbij en er moet nog zoveel....  Het kerst-moet gevoel.

Willy R. uit Groningen gaat vasten met de kerstdagen... dat leek mij nou ook een mooi idee. Háár idee erachter weet ik niet maar het scheelt hoe dan ook een hoop supermarktstress. En eventuele schoonouders zullen ongetwijfeld een ander adresje bezoeken.
Maar stilstaan bij het feit dat er duizenden mensen geen eten hebben met die dagen omdat ze in een oorlog zitten of op de vlucht zijn terwijl bij ons miljoenen dieren worden geofferd voor de schappen van de supermarkten, dat lijkt mij ook wel een goeie.

Ik weet ook heus wel dat ná de kerst de aarde niet ineens honderdtachtig graden de andere kant om om zijn as gedraaid zal zijn als we twee dagen even stilstaan bij al het andere in de wereld.
Maar laat ik het dan doen om die kleine wereld in mijzelf. Wat gebeurt er dan? Daar kan ik pas iets over zeggen als ik het gedaan heb.
De kerstgedachte ombuigen in de kerstuitdaging. Van denken naar doen.

Nou nog de moed verzamelen, bourgondische lekkerbek als ik ben.
Wie wat moed overheeft: stuur het door naar mij ;)