Zij

Kraaienpootjes bij haar ogen, en 'n zilveren haar door het hazelnotenbruin...Wat soms  meestal rood is.

Ze is een vrouw. Niet zo jong meer maar ook niet oud. Belezen en beleerd en geleerd.
Het leven heeft haar wijze lessen geleerd. Soms hier en daar één  'en passant ' maar ook van : 'Hier heb je d'r twee.  Vangen of hangen! '

Ze schrijft, ze zingt, ze vertelt en verhaalt. Over vroeger en over nu.
Over haar jeugd en die van anderen.  Het verleden, háár verleden en haar ver-leden. Da's lijden maar dan overtijd. Een soort ongesteldheid die passé is. Want het oude is voorbij, en het nieuwe wacht. Popelt. Zoals zijzelf altijd popelt.
Popelt om een nieuwe dag in te gaan. En die vooral onmeundig veul te genieten.

Elke dag is een cadeautje.
Leeftijd is voor haar leef-tijd. Iedere dag tovert ze om tot haar eigenste kunstwerk.  Er zijn.
Voor anderen, voor familie, vrienden, kennissen, ver weg en dichtbij.  Als je haar buurman bent dan prijs je jezelf gelukkig. Want dan heb je een stukje hemel op loopafstand bij je.  Nietwaar, Piet?

Schrijven doet ze graag . Niet zozeer over haarzelf  ( soms wel ) maar temeer over anderen. Omdat die anderen haar prikkelen, uitdagen. Haar blikveld telt kilometers. Haar hart nog meer.

Als ik thuis kom vind ik een kinderboek in mijn brievenbus.  Over een sok.
Liefdevol geschreven  met vooral veel lach. Lach mag.  Lach moet. Want dat hoort er bij.
Kinderen ook.  Kinderen vooral.

Als ik bij boer Piet in Drenthe  langs ga voor een  bakkie koffie, wipt ze vrolijk even aan.
Ik krijg een zoen en een boek en een dvd. 'Hier, neem maar mee, is voor jou'.
Blozend rood neem ik het aan. Mijn lieve bijzonder vrouwmensch ' op- afstand- maar -toch- dichtbij' verrast me weer eens temeer.  Ja, zó is ze. Altijd verrassend.

Je kleurt het leven zo mooi, met je liedjes, je verhalen maar vooral je 'zijn'!
Wat heerlijk dat jij er bent Elly Zuiderveld- Nieman!

  Momenteel kun je Elly en consorten zien bij De Maria Monologen (klik)