Het is een kwestie van tijd

Afgelopen weekend is plotseling, heel heel plotseling, een heel lieve, heel dierbare vriend  'oet de tied kommen ' zoals we dat in Twente zeggen.. uit de tijd.
Uit déze tijd is hij naar een ándere tijd gegaan.  Een tijd waarvan ik soms de  klokslag  hoor, maar waarvan ik geen minuut zie.

Geen afscheid kunnen nemen omdat zijn trein al was gegaan, hij zijn vlucht zonder inchecken heeft genomen. Zijn schip de haven uit voer zonder signaal.



Hoezeer kun je iemand missen? Hoezeer doet zeer van het niet meer samen zijn , kunnen zijn, willen zijn?  Hoezeer is  hartzeer, hoe hard is het zeer...??
Hartzeer is ondoorgrondelijk diep en is rauw en rafelig.


Het is nog niet aan mij om van tijdperk te wisselen maar ... ik zou zo graag eens even om het hoekje willen kijken. Kijken hoe ze daar dansen ,lachen, rennen, spelen, misschien een tuintje wieden of zingen...kijken van minuut tot minuut....kijken hoe ze daar verder leven in  die onzichtbare tijd die een universum in zijn hand houdt... het is een kwestie van tijd - ik weet het.
Het is een kwestie van tijd, De Tijd.

De herinnering houdt hem hier - dicht bij me - , tovert een glimlach om mijn lippen  en ik weet: het is maar tijdelijk.  Until we meet again.