Luchtjes

Een rustige zondag.
Beetje wind, beetje regen,  beetje van alles wat, je wordt er enorm slûch van, je kent dat wel.
Uit verveling bedacht ik een nieuw receptje voor mijn avond-soepje. In de diepvries had ik nog een doosje met bloemkool gevonden maar die was een beetje smots gevroren (en ) dus niet geschikt voor haute cuisine. Maar met wat creativiteit kon het nog wel wat worden, daar zou ik in een handomdraai nog wel een smakelijk hapje van kunnen maken.
Aldus geschiedde.
Water in de pan, soepbeentje erbij, wat groene kruiden en een (jawel , natuurlijk! ) rode peper én het bakje met bloemkoolsmots. Het begon al snel heerlijk te ruiken in huize Salty.

Op het moment dat het ophield te regenen besloot ik met de honden naar buiten te gaan voor een lekkere frisse neus in het bos. Hup, de Meindles aan, jas aan, en gaan. Hondjes mee, vrouwtje mee, allee!
Het rook fantastisch, die natte modder, dooie blaadjes en dat vleugje zilte zeewind. Longen volgepompt en hersenspinsels weg laten blazen. Fijn. Echt fijn.
Na een uurtje of wat weer richting huis, al zingend en huppelend als een kleine deerne zo blij. Hondjes huppelden  draafden vrolijk mee, want richting huis betekent na een uurtje of wat: iets lekkers in de bek.
Toen we thuis waren gekomen ging ik eerst nog even de kippen voeren, want met schemer liggen ze al vroeg in de veren.
Boby en Scooby stonden al kwispelend bij de deur te wachten op hun lekkers. Ik had nog niet goed en wel de deur open of rrroetsch.... richting de kamer waar de snoepdoos met Frolic staat. Enigszins een beetje rozig plofte ik op de bank, gaf de honden hun hapje en schopte lui de Meindles uit.
Tijd voor een koffie!  Ja,  dacht ik.
Toen ik richting de kookkeuken liep rook ik ineens iets aparts... Neej, geen boslucht, verse modder of zilte zeelucht....
Bij de deur zag ik iets omhoog kringelen.... beetje mist leek het wel, alleen stonk het enorm...
Met alle moed in de schoenen gooide ik de keukendeur open en een vreselijke zwarte walm kwam me tegemoet... Dat was einde bloemkoolsoep.  Pannetje zwart, soepbeentje verkoold.De rest was al niet meer traceerbaar.
Gauw de pan naar buiten gegooid en de afzuigkap op vol aangezet, deuren wagenwijd open gegooid en als een gierende keukenmeid met een bus wc-spray de stank weg spuiten.  Maar daar begon het alleen nog maar harder van te stinken.  

Moraal van dit verhaal: kijk uit met slûche zondagen!
 

Update: De deuren staan nu ( na anderhalf uur ) nog open.

Update 2: Heb een half uur onder de douche gestaan om mijn poriën te vullen met Dove, Kneipp en Nivea ....  Mijn neus komt weer een beetje tot rust.