Niets is alles

Soms zie je niets anders dan kleine dingen : een eenzame oktober- roos die nog bloeit aan de struik,  de laatste euro in je portemonnee, de kruimels in de koektrommel.
Het is (bijna) niets zou je zeggen. Maar daarin ligt een geheim. In het weinige ligt het grote.
In het niets ligt alles.
Pluk die laatste oktober-roos en geef haar aan je vriendin, pak die laatste euro en gooi um in de collecte bus voor een goed doel, strooi die kruimels voor de mussen en de merels.
Kijk eens wat er gebeurt. Wat zie je??
Je vriendin krijgt vast een blij verraste glimlach op haar gezicht, de collectant idem. En je weet  misschien niet hoe mussen en merels lachen, maar je ziet hun enthousiasme en gretigheid dat ze wat lekkers krijgen.
Er gebeurt iets op het moment dat jij geeft. Al lijkt het in jouw ogen weinig of niks, voor die ander wordt de wereld even anders. Aangenamer, voller, blijer, lekkerder.
En als je dan even verder kijkt, dan merk je dat er bij jezelf óók iets verandert. Die ander is als het ware een spiegel die het leven weerkaatst. Die blije glimlach van je vriendin wordt/is jouw glimlach.
Het geven van je laatste euro wordt weerkaatst in een dankjewel van de collectant ( en zie eens wat al die eurootjes bij elkaar doen )
Jouw hart krijgt véél terug om te ontvangen.
En de musjes... ze zullen die dag het hoogste lied fluiten. Een mooier concert kun je niet wensen.

'Maar ik héb geen roos, geen euro en zelfs geen kruimels in de koektrommel' hoor ik je nu zeggen, 'ik heb he-le-maal niks '
Is dat zo? Je hebt altijd nog tijd. Al is het maar een minuut. Ook die kun je geven. Of voor jezelf houden. Als je geeft, krijg je altijd rendement. Misschien niet op het moment zelf, maar vertrouw maar dat het komt. Alles wat gezaaid wordt, geeft oogst.

“Little drops of water,
Little grains of sand,
Make the mighty ocean
and the pleasant land.

Thus the little minutes,
Humble though they be,
Make the mighty ages
Of eternity.”
― Julia Abigail Fletcher Carney